ในการพิจารณารูปนาม ของธรรมะเราพิจารณาจากการไม่มีมาสู่มี
เพื่อให้เข้าใจแและสามารถวางจิต ถอนอัตตาไปสู่ความไม่มี
สำหรับผมที่มักมองอะไรในแแง่วิทยาศาสตร์แล้ว
ผมมักรู้สึกว่าเรายกปรากฏการณ์ทดลองมาพิจารณาได้ ในแง่มุมของธรรมะครับ
จากของสิ่งหนึ่ง ก่อรูปเป็นรูปร่างหนึ่งในชั่วขณะ ด้วยแรงกระทำเหนี่ยวนำ
นี่คือการยืนยันการพิจารณาตามหลักอนัตตา การไม่มีตัวตนจริง หรือการคงรูปชั่วขณะ
เรามักคิดว่ามันคงอยู่ แต่เพียงเราใช้ชีวิตอยู่ในชั่วขณะการคงอยู่นั้น เลยยึดมั่นถือมั่นกับการเป็นอัตตาตัวตนเท่านั้นเอง
ปล. มุมนี้ไม่เหมาะกับคนที่ไม่ได้ปฏิบัติธรรมและศึกษาสติปัฏฐานสี่นะครับ…555 เดี๋ยวอ่านแล้วงง..มันเข้าใจยาก
เอาเป็นว่า ใครที่อ่านเข้าใจก็แล้วไป ไม่เข้าใจก็ดูเป็นปรากฏการณ์วิทยาศาสตร์ ไปเพลินๆ ครับ