สวนรถไฟ

วันนี้ได้ไปมีทติ้งแกีงค์ขวดนมมาครับ
เป็นกิจกรรมง่ายๆ สบายๆ บรรดาพ่อแม่ต่างพาลูกตัวเองไปรวมตัวกัน
ถ่ายรูปก็สนุกแล้วครับ

นายป่านได้เจอลานกว้างกับของเล่นก็สุดแสนสนุกครับ
วิ่งตะลุยไปทั่วไม่รู้จักเหนื่อย

เกรงใจก็ตอนนายป่านวิ่งตะลุยไปหาของเล่น
นายคนนี้ชอบอะไร สนใจอันไหนจะเดินเข้าไปหยิบเทิ่งๆ ตรงๆ
ดีที่ฝึกเอาไว้บ้างว่าห้ามแย่งของน้อง ห้ามแย่งของใคร
หยิบได้ไม่ห้ามแต่ถ้าเจ้าของเขาไม่อยากให้ต้องไม่เอา
หรือถ้าหยิบมาแล้วก้ต้องเอาไปคืนเขาทันที
(แต่ก็เกรงใจอยู่ดีครับ ขอบคุณที่ไม่รำคาญนายป่านจอมซนนะครับ)

ภาพบรรยากาศได้เก็บๆมาบ้างด้วยกล้องมือถือนะครับ ดูพอเพลินๆก่อน
เดี๋ยวภาพจากกล้องใหญ่คงจะทยอยกันมาตามบลอกของแก๊งค์ขวดนมกันตรึมทีเดียว..

เด็กช่วงวัยนี้ ตามธรรมชาติเขายังไม่ค่อยเล่นด้วยกันเท่าไหร่
เป็นธรรมดาเพราะว่าพัฒนาการของเขายังอยู่ในวัยที่มีพ่อแม่เป็นศูนย์กลางของชีวิตครับ

ช่วงนี้แหละที่พ่อจะซึมซับความเป็นพ่อเป็นแม่ได้มากกว่าช่วงไหนๆ รู้แล้วก็รีบๆเข้านะครับ

ทีแน่ๆ เห็นเด็กๆมาอยู่รวมกันเยอะขนาดนี้แล้วอารมณ์ดีชะมัด..คือ มันดูคึกครื้นไง

แอบนั่งสังเกตการณ์แล้วมานั่งนึกๆว่า
เด็กแต่ละคนนี่เขามีบุคลิกภาพของตัวเองที่ชัดเจนมาตั้งแต่เด็กเลยนะครับ

ผมเคยสงสัยนะว่า….แล้วบุคลิกภาพพวกนี้มาจากไหนกันนะ..
เหมือนเป็นตั้งแต่เกิดเลยเชียวแหละนิสัยนี้